Midden in de nacht wordt Mats van opwinding een paar keer wakker, hij geniet van de steeds sterker stralende sterren. Maar helaas duurt dat niet erg lang, het wordt steeds meer bewolkt en vanaf een uur of vier begint het steeds harder te waaien. We worden zo'n beetje weggeblazen onder onze dekens. Overal zit inmiddels zand: achter onze oren, tussen onze billen, in onze neusgaten en tussen onze kiezen. De wind wakkert verder aan en wij worden compleet gezandstraald. Maar de jongens genieten nog steeds enorm van dit unieke avontuur.

's Morgensvroeg vertrekken we rond zes uur na een glaasje sterke muntthee met genoeg suiker om drie dagen klaarwakker te blijven. We boemelen op ons schip van de woestijn (?) weer terug en de wind zorgt ervoor dat ook de allerlaatste hoekjes worden gezandstraald. De zandkorrels vliegen ons om de oren - en in de ogen - en dat is geen pretje. De kids doen het geweldig. Trots op onze kleine woestijnpiraat en onze globetrotters in de dop! Tussen onze wimpers door genieten wij van het fascinerende landschap.

Na twee uur hobbelen hebben we een houten kont. Ook Lune heeft een ‘houten bips'. We keren terug bij ons hotel en springen met z'n allen onder de douche om al het zand weg te spoelen. Daarna stillen we onze honger bij het ontbijtbuffet. Je ziet de jongens - ondanks hun vermoeide koppies - stralen en nagenieten . Wat een ervaring!

Nkob is vandaag onze eindbestemming. De route er naartoe gaat door het grote niets. Saai. De kids knijpen er tijdens de autorit alle drie tussenuit en dromen verder over het woestijnavontuur met bijzonder weinig slaap. We knallen dus door en al tegen het middaguur bereiken we het prachtige kasbahdorpje Nkob. Onze kasbah Baha Baha is echt een voltreffer. Precies wat we nodig hebben! Mooie tuin met sinaasappelbomen en bloemen, zwembad met zitjes om te luieren, mannen in spierwitte gewaden en een heel leuk, typisch Marokkaans huisje. Een grote centrale houtkachel - niet dat we die nodig hebben - deelt het huisje op een grappige manier in. Vanaf ons dakterras kunnen we het roodroze dorpje, de oasis en de bergen overzien. Het eten is wederom heerlijk. Kortom een geweldige plek om gewoon eens even lekker te luieren.

Voor het eten maken we even een ommetje door het dorp. We dwalen door de steegjes. Wat een vriendelijke mensen weer! De kids zwaaien ons tegemoet, de vrouwen groeten ons, de jongen waar we wasmiddel kopen is trots dat hij ons heeft kunnen helpen.

Gewoon een topdag!