Het lijkt een kleine eeuwigheid geleden, maar na een voorspoedige vlucht van 3 uur en 20 minuten, zijn we in Marrakech geland. Een compleet andere wereld!
De taxi - een Mercedes met meer dan 1 miljoen kilometers op de teller - scheurt ons kris kras door Marrakech. Het is ons niet eens meer duidelijk of ze hier nu rechts of links rijden. We stoppen bij een wel erg authentiek steegje. Maar achter de zware voordeur ligt een mooie riad verscholen. In één stap van een stoffige steegje naar een klein sprookje. Rond een grote patio met pilaren en palmen en een klein zwembadje liggen de hotelkamers over drie verdiepingen verscholen. Overal zie je grappige zithoekjes met kussens en lage tafels, toogjes, doorkijkjes, mooie lantaarns, terrasjes, potten met planten. We ploffen neer bij het zwembad en na ons eerste glaasje muntthee hebben de jongens hun zwembroeken uit de koffer gevist en maken hun eerste plons.
Wij zitten helemaal bovenin. We kunnen ons grote terras afsluiten en aan dat terras liggen onze twee kamers Turquoise en Carmin achter bewerkte houten deuren. Het badkamertje is typisch Marrokaans. Prima plek om Marrakech te gaan ontdekken!
We gaan op pad! En vanaf het eerste moment kijken we onze ogen uit: brandhoutwinkeltjes, ezeltjes die met kleine karretjes allerhande bouwmaterialen vervoeren, scooters die als maniakken overal tussendoor crossen, barbier, een man met zo'n 20 onderpoten van een rund aan zijn stuur, karren vol muntkruid, kruidentorens, veel oude mannetjes in traditionele kledij, etc. We staan wat te drinken voor een visboer en slager. De vissen worden in de brandende zon gefileerd en de visschubben vliegen je zowat om de oren. Bij de slager hangt een half rund en liggen twee schapenkoppen je aan te gapen. De buurman blijkt een kippenmannetje te zijn. Er wordt een kakelende kip op de weegschaal gezet en we maken dat we wegkomen. Voordat hij ter plekke voor onze ogen wordt geslacht?! We brengen een bezoekje aan de ‘tanneries' - de leerlooierijnen. Het stinkt verschrikkelijk omdat ze duivenpoep gebruiken. Maar sowieso vonden wij het niet echt boeiend. We belanden in de soeks: kleine nauwe straatjes met nog meer kleine winkeltjes die van onder tot boven volgestouwd zijn. Leer, tinnen lampen, kruiden, lange kaftanachtige dingen, kruiden, glaasjes en potjes, kleden, dadels, vreselijk bling-bling-sieraden.Je komt ogen en oren tekort. Ze verkopen echt mooie spulletjes maar voorlopig roepen we ‘no thanks'. Er zijn verrassend veel locals.

We komen uit op een klein, rustig pleintje met een marktje. Vanachter een groot glas sinaasappelsap op het terras van Les Epices zien we de Marokkaanse wereld voorbij gaan. Mats en Tijmen gaan nog even zelf op winkelpad. We slenteren door de soeks via het grote Djem El Fnaa plein naar ons hotelletje voor een lekkere, lome middag aan het zwembadje.

Tegen de avond lopen we weer terug naar het grote plein. Wat een drukte, wat een mensenmassa in de nauwe straten. 's Avonds proef je Marrrakech nog meer dan overdag! Na een kort rondje over het plein en een groot glas versgeperst sinaasappelsap voor 40 cent zoeken we een restaurant met dakterras op. Vanaf het dak overzie je het plein inclusief de Koutoubia minaret. De schemer valt in en als het donker is komt het plein echt tot leven.

Morgenavond gaan we echt het plein op en misschien eten we hier ook wel een hapje. Het eten in het restaurant is belabberd en ook nog eens veel te duur! De gok om een echte kebab bij de bekende marktkraampjes voor een paar dirhams te eten wordt een stuk aantrekkelijker!
Maar dat is morgen. De kids vallen om van de slaap en we wurmen ons door de nog drukkere straatjes straten richting ons hotel. De jongens vallen snel in slaap. Ze worden zelfs niet wakker van de zeer luide gezangen van de nabijgelegen moskee. Lune loopt nog wat te pruttelen. Ze is inmiddels - op een slaapje van een half uur in het vliegtuig na - 18 uur op en kan de slaap nog niet vatten en weet het heel zeker: 'ik wil naar huis...'

www.riadfabiola.com