7 augustus

We zijn allemaal vroeg wakker. Papa in het ziekenhuis en de rest in een hotelkamer die we snel willen verlaten. Er is geen restaurant. Ons ontbijtje bestaat uit yoghurt, koekjes en chips. De jongens willen zo snel mogelijk naar papa toe. Patrick hoort aan de zusters al dat wij er aan komen. De zusters willen Lune allemaal aaien, high-fiven, etc.Luuntje vindt allesgeweldig! Papa voelt zich niet al te beroerd en we blijven lekker plakken. Bezoekuurtjes kennen ze hier niet.

Daarna laten we papa achter en gaan we op zoek naar een hotel waar de kinderenin ieder geval een beetje vakantie kunnen vieren.Ik hebeen aantal eisenin mijn hoofd: veilig-veilig-veilig (ik moet in mijn eentje drie kinderen in de gaten houden), niet te groot, familiekamer oid, babysitservice, goed restaurant,direct aan strand,zwembadje,atm-laundry-drogist in directe omgevingen lief personeel.Samen met een lieve taxichauffeuse ga ik op pad. Het is nog knap lastig. De meeste hotels zijn helemaal volgeboekt. Maar natwee uur vinden we Poppies. We komen door een marmeren hal bij de receptie. Oeps, is dit niet een beetje te sjiek? Daarna komen we in een prachtig aangelegde tuin metweelderigeplanten, knalkleurige bloemen, stroompjes met kleine watervalletjes, vijvertjes met koikarpers, bruggetjes en tussen al die natuurlijke pracht glimlacht de zee je tegemoet.In de tuin staan een stuk of twintig allerschattigste 'cottages' - kleine huisjes in Thaise stijl- met een schattig verandaatje. Eenmarmeren badkamer met binnen en buitendouche en heerlijke handgemaakte zeepjes. Prachtige bloemen en echte rozenblaadjes op de knisperende lakens. Achterin de tuin ligt een klein maar prachtig aangelegd zwembadje.Nog iets verder ligt het strand. Wit zand en een blauwe zee.Het supervriendelijkepersoneel -in prachtige kleding -isgeweldig en begrijpt meteen wat wij - nog enigszins sip -nodig hebben. Er wordt een tafel voor ons gedekt en wekrijgen een heerlijkontbijt voorgeschoteld. Mats en Tijmen glunderen. Lune heeft het personeel al om haar vinger gewonden. Hier blijven we!

Diezelfde middagblijkt de 'general manager' een Nederlander te zijn. Hij gaat met ons mee naar het ziekenhuis. Pat is blij dat wij iets leuks hebben gevonden. We moeten er maar het beste van maken!