6 augustus

Koh Phangan is natuurlijk een geweldige plek om je achtste verjaardag te vieren. Hieperdepiephoera voor onze lieve kanjer Mats. Vanzelfsprekend beginnen we met het allerbelangrijkste: kusjes & kadootjes. Een zonnewijzer in miniformaat, een boek over allerlei interessante dingenen als grote klapper (eet-)drumstokjes als symbool voor drumles. En natuurlijk hoort daar ook een eigen drumstel bij. Dikke grijns van oor tot oor.

Zwembroek aan en naar buiten. Krabbetjes en schelpjes zoeken. Een uurtje later ontbijten we bij ons favoriete restaurantje. Inmiddels zijn we ernstig verslaafd aan de heerlijke fruitshakes. Mango, watermeloen, ananas. Heerlijk!Voetjes in het witte poederzand en uitkijken over de aquakleurige zee.Na het ontbijt komt er als verrassing een ijs-met-vruchten-en-acht-flikkersterretjes op tafel. Een taart konden we 123 niet vinden, maar dit was zeker net zo lekker!

Na het ontbijt pakken Karin, Mats en Tijmen de kayak en peddelen naar de tegenoverliggende baai. We ploffen neer bij Baan Puri. Erg schattige rieten bungalowtjes in een mooie tuin. Grappig, we zienThom en Milo uit Frankrijk die we in Chiang Dao ontmoetten. Even bijgekletst. We eten een hamburgertje en satay met frietjes. We kayakkenterug naar papa en Luuntje. We dobberen wat in de zee, lezen een boek in de hangmat tussen de palmen, bouwen een zandkasteel, kijken een beachvolleybalwedstrijdje, voetballen op het strand, bakken taartjes, etc.

SHIT! Patrick is sinds gisteren niet helemaal lekker te pas. Hij heeft koorts en voelt zich niet lekker. Samen met Lune - heeft een wondje op de knie waar we even naar willen laten kijken - gaat hij naar de clinic. Het zekere voor het onzekere. Dan gaat het heel erg snel. De verpleegkundige vertrouwt de koorts niet.Ze denkt aan dengue, knokkelkoorts. De assistent brengt Patrick terug en dan moeten we Mats en Tijmen - nog nietsvermoedend dobberend in zee - gaan vertellen dat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in Koh Samui moeten. Dikke tranen. Karingooit en propt allesin een noodvaart in de rugzak en koffer en dan gaan we via de boemelweg richting speedboat. In de taxi breekt Mats. We leggen de arts uit dat Mats vandaag jarig is. Even later stoppen we in een dorpje. De arts-een lieve schat -komt terug met een tas vol chips, koekjes, snoepjes, broodjes, etc. Happy birthday! Ons jochie straalt.

In de speedboat zijn de tranen snel opgedroogd. Dikke pret, de jongens schateren het uit. Op je achtste verjaardag in een speedboat over een ietwatruwe zee in het donker! Kan het cooler? De dames vinden het iets minder geslaagd. Na een kwartiertje - de langzame boot doet er een dik uur over - staatde ambulance(is het zo erg?) op de pier klaar. We nemen afscheid van de arts van Koh Phangan en haar assistent.We rijdennaar het Thai International Hospital waar we een warm welkom krijgen. Patrick is hier in goede handen.

Karin en de kids slapen die nacht in een hotel direct naast het ziekenhuis. Dit is te doen voor een nachtje- gezellig met Mats in een éénpersoonsbed - maar ik beloof de jongens dat we morgen op zoekgaan naarietsmet een zwembad én dicht bij het strand. Minder trappen en minder herrie 's nachts zou ook fijn zijn. Na nog een paar tranen ligt iedereen om half elf te slapen. Karin pakt alles weer uit om de boel zo in te pakken dat je ook nog iets terug kunt vinden éngaat nog even naar Patrick - gekleed ineen leuke Thaiseziekenhuispyjama. Je kunt hem aan het einde van de gangin een enorm grote kamermettv, wifi, magnetron, koelkast en eigendouche/wc vinden.

Alles komt goed, zeggen we dan maar na zo'n dag!